Hata

Neden hata yapıyoruz sürekli?
Zorunda mı kalıyoruz, isteyerek mi yapıyoruz?
Kim bilir belki de farkında bile değiliz.
Hep sorarsın ya kendine, “suç bende mi, onda mı?” Diye.
Çelişkide kalırsın hep.

Belki de itiraf edememendedir asıl hata.
Onunda vardır hatası, seninde.

Ya senin ki daha fazlaysa?
Gururunu koruyup arkana bakmayanlardansın belki de..
Ya gerçekten seviyorsan?

Gene mi yolunda ilerleyeceksin?
Deli gibi özlüyorsan ya?

Şimdi ne yapacaksın?
%1 bile olsa seni sevme ihtimali, onu göze alarak ilerliyorsan yolunda?
Her seferinde "yeniden olabilir" düşüncesiyle devam ediyorsan hayatına?
Her geçen gün, saat ondan kopamayacaksın hissi veriyorsa sana?
Peki ya içinde bir umutla ilerlerken "her şey bitti" dendiğinde, önce inanmayacaksın?
İçinde seni günden güne yakan, hayatını cehenneme çeviren ateşle mi yaşayacaksın?
Aylar geçse de onun adıyla her gece hıçkıra hıçkıra ağlayacak mısın?
Adını onun yanında görmeyi, kokusunu duymayı özleyeceksin belki de?
Unutmak istemeyeceksin, acı çekmeye alışacaksın yada?
Umutsuzluğa kapılacaksın her geçen gün?
Her şey sana onu hatırlatacak bir yandan, ne görsen, ne duysan aklına gelen ilk "o" olacak.
İçin parçalanacak, hayattan soğuyacaksın belki de?
Onun senden uzaklaşmasını görerek, yaşayacaksın.
En kötüsü de hayatına giren yeni insanları göreceksin, senin yerini alanları.
Bu son darbe bir vuruşta öldürecek seni..
Sabah uyanıp aynaya baktığında, inanmayacaksın kendin olduğuna?
Onun ağzından çıkan her kelime de .
Kalbinin atışlarını en içten hissedeceksin, midendeki kelebeklerin yeniden uçuştuğunu hissedeceksin sanki.
Ve o zaman anlayacaksın.

O'nun hayatının içinde değil de hayatının ta kendisi olduğunu.
O senin adını bile hatırlamazken, sen o'nun adını duyduğunda ağlamaya başlarken hemde?
Ben onu unutamam derken bir bakacaksın.
Yavaş yavaşta olsa çıkacak hayatından.. sen fark etmesen de, her geçen günde daha az acı çekeceksin?
Aklına gelmediği zamanlarda olacak..

Bir bakmışsın hayatının içinde ama farklı bir yerde.
Gene pişmanlıkların vardır yaptığın hataların sonucunda hala kalbin acıyordur belki de?
Onu unuttuğunu hissettiğin anda kanserden kurtulmuş hastalar gibi sımsıkı bağlanacaksın hayata.
Âşık olmak istemeyeceksin, belki de acı çektirmek isteyeceksin.
Çektiklerinin acısını almak için.

Bir yandan hala kıskanacaksın belki de onu?
Ama eskisi gibi değil? Özleyeceksin belki de? Ama sürekli değil.
Sadece o'nu hatırlatanlar olduğu sürece aklına gelecek belki.
Zamanla hiç acı çekmeyeceksin. Hayatına aynı sıfatla başkaları girecek zamanla.
Bazen şunu diyeceksin kendine:

"Yaşadıklarıma değerdi hepsi. Acı, üzüntü Geldi ve geçti. Şimdi güzel anılar var kafamda. " Dediğin anda.
Onu sevmediğini anlayacaksın artık.

Ve en güzeli de
arkadaşlarının sende özlediği o cana yakınlık , o sıcaklık yerinde olacak ..

Melis YAĞMUR.