Eski Bebek

Evet, sen.

En olmadık zamanda gelen, hayatımı cennete çeviren.

Evet, sen.

En olmadık zamanda giden, hayatımı cehenneme çeviren.

Yolculuğa el ele başlayıp, dönüş yolunda ellerini aramak ne kadar koydu biliyor musun?

Kendi gölgemden bile korkarken, sensizliği düşünüp neler hissettiğimi tahmin edebiliyor musun?

Yapamayacağın şeylere içtenlikle söz veren, yalanlarına gerçeklik süsüyle hayatıma sokan sen..

Dilimdeki, “seni seviyorum.”lar “seni aldığım her nefesle seveceğim.”ler oldu hep.

Dilindeki, “seni seviyorum.”lar “seni belki severim.”ler olduğunu anladım bendekilerle kıyaslayınca..

Biliyorum sen doğurmadın beni, ilk nefesimi seninle almadım.

Biliyorum ilk sözümü senin yanında söylemedim ve ilk defa sen görmedin yürüdüğümü.

“Bak gördün mü ben yokken de vardın.” Diyorsun ya şimdi.

“Sen yokken yokmuş aldığım nefesin tadı ve evet içinde ’sen’ olmayan tüm cümleler anlamsız bana. Elimden tutmadıkça sen, yürümenin ne anlamı var?” Diyorum bende şimdi sana.

Eğme kafanı boşuna sevgilim, görmesem de hissediyorum gözlerini..

Yaşlarla dolu değiller belki ama sezdim içindeki pişmanlığı.

Özlediğinden değildi oda, biliyorum.